O, jak miłe są przybytki twoje, Panie Zastępów! Dusza moja wzdycha i omdlewa z tęsknoty do przedsionków Pańskich. Serce moje i ciało woła radośnie do Boga żywego.
Psalm 84,2-3
Gdy rozmyślałam nad Psalmem 84, długo zastanawiałam się nad tym, jak trudna dla autora (i jemu współczesnych) musiała być droga do świątyni. Z pewnością dla wielu Izraelitów podróż była tak długa, że mogli pozwolić sobie na nią tylko raz czy dwa w roku. Jednak w Psalmie nie słyszymy echa narzekań i trudności ale okrzyk radości omdlewającej duszy - omdlewającej nie od trudu - ale z tęsknoty za domem Pana! Powodem dla którego Psalmista wzdycha i woła nie jest sama świątynia ale „żywy Bóg” - sedno i sens, dla którego tak bardzo tęsknił choćby za przedsionkami tej świątyni. Zastanawiam się, czy i my tak gorąco oczekujemy Boga w tegorocznym adwencie. Czy pośrodku wszystkich trudności, które za nami, czy pomimo słabości, zmęczenia, chorób, tak samo oczekujemy by być w Domu Pana? By doświadczyć obecności Boga żywego? O ileż bardziej powinniśmy Go pragnąć - my - którzy dzięki Chrystusowi nie tylko mamy dostęp do przedsionków, ale dzięki Jego wcieleniu, mamy „dostęp do tronu łaski” (Hebr 4,16).
Ten wers przypomina nam również o Drugim Adwencie, na który wciąż oczekujemy. Król Dawid umieszczając ten Psalm w swoim śpiewniku, oczekiwał Pana, zgodnie z obietnicą. My natomiast, widzimy już wszystkie obietnice spełnione w Chrystusie - „Synu Dawida”. Lecz mimo tego - wciąż czekamy. Czekamy aż Pan powróci ponownie, aż będziemy już na zawsze w niezmąconej obecności Boga żywego, i aż z radością i westchnieniem (ale już bez tęsknoty!) będziemy chwalić go wraz z innymi wierzącymi bez końca. Kiedy nasze ciała nie będą skażone zmęczeniem a nasze dusze zaprzątnięte trudnościami. Co możesz jednak zrobić dzisiaj, aby poczuć choć namiastkę tego pięknego obrazu? Zakładam, że nie musisz podróżować w tym celu na drugi koniec kraju, a więc - idź do Kościoła! Wychwalaj Boga Żywego wraz z innymi wierzącymi. Dziękuj mu za Chrystusa, dzięki któremu nie musimy już marznąć w przedsionkach jego Świątyni, ale mamy ogromny przywilej być w środku i oddawać mu chwałę! Raduj się z wcielenia naszego Pana, który przyszedł, abyśmy Ty i ja, nie byli zgubieni.
„Raduj się, świecie, przyszedł Pan!
Niech zabrzmi chwały pieśń.
Niech każde serce, mu zrobi miejsce,
Niech śpiewa wszelki twór!”
(Fragment pieśni „Raduj się świecie” w przekładzie Adeli Bajko, tekst oryginalny: „Joy to the World” autorstwa Isaaca Wattsa)
Anna Pyzia-Nezamutdinov
Parafia Ewangelicko-Prezbiteriańska Chrystusa Zbawiciela w Krakowie
