Rosyjska inwazja na Ukrainę wstrząsneła europejską polityką i bez wątpienia stanowi wydarzenie historyczne. W ciągu kilku tygodni granice Polski przekroczyło ponad milion uchodźców, a polskie społeczeństwo stanęło przed ogromnym wyzwaniem. W tym trudnym momencie dziejowym Kościół Ewangelicko-Augsburski potrafi zachować się bardzo przyzwoicie.
Na łamach "Konfesyjnych" zdarzało mi się już krytykować organy i decyzje władz Kościoła. Tym razem muszę je jednoznacznie pochwalić. W obliczu kryzysu i wojny polscy luteranie stanęli na wysokości zadania. Poszczególne parafie zaczęły przyjmować uchodźców już w pierwszych dniach inwazji i często robiły to całkowicie oddolnie, bez przynaglania ze strony biskupów. Diakonia Kościoła i Ewangelickie Duszpasterstwo Wojskowe zaangażowały się w transport darów dla potrzebujących na Ukrainie. Spontaniczna dobroczynność zdaje się ogarniać wszystkich. Trudno o lepsze świadectwo chrześcijańskiej postawy w dzisiejszych czasach.
Docenić trzeba też zachowanie Biskupa Jerzego Samca, który 25 lutego zaapelował w mediach społecznościowych do niemieckich Kościołów ewangelickich by wywierały nacisk na polityków celem wsparcia Ukrainy (w tym czasie nie było jeszcze pewne jaka będzie skala zachodnich sankcji na Rosję). Od pierwszego dnia inwazji Biskup Kościoła wzywał do modlitwy o otrzeźwienie dla agresorów i pokój. To dobry i ważny przekaz.
Nie jestem naiwny i wiem, że rozmaite problemy wewnątrz Kościoła, o których pisałem kilka miesięcy temu, nie zniknęły. Przyjdzie się jeszcze z nimi zmierzyć. Ale teraz jest czas wielkiego diakonijnego działania. Teraz Kościół składa najlepsze świadectwo od lat.
