Paweł Apostoł, pisząc do Efezjan, nazywa małżeństwo wielką tajemnicą - w odniesieniu do Chrystusa i do Zboru [Ef 5.32]. W oparciu o te słowa, przełożone z mysterion na sacramentum małżeństwo zostało z czasem "wciągnięte w poczet" ustanowień Pańskich, sakramentalnych znaków łaski Bożej. Filip Melanchton wahał się co do "sakramentalności" tej tajemnicy, ale ostatecznie szalę w obozie Reformacji przeważyły augustyńska koncepcja połączenia elementu materialnego ze słowem obietnicy i przedchrystusowe, jeszcze rajskie, pochodzenie małżeństwa - argumenty podnoszone przez Marcina Lutra. Nie jest zatem ów święty węzeł małżeński ustanowionym przez Pana znakiem sakramentalnym w rozumieniu luterańskim, ani - zdawałoby się - głoszeniem Ewangelii. Jednak Prorocy Starego Przymierza głosili nie tylko słowami, ale i swoimi decyzjami, czynami, a sam Ozeasz - właśnie poprzez nadzwyczaj trudne małżeństwo.
