Urząd w kościele

Previous Next

Większość Kościołów wywodzących się ze starożytności, a także Kościół Anglikański przejęły trójstopniowy urząd duchowny – diakona, prezbitera (kapłana) i biskupa, do którego ustanawia się każdorazowo poprzez odrębną ordynację. Oznacza to, że dla przykładu anglikański biskup najpierw był ordynowany na diakona, później ordynowany na prezbitera a na końcu na biskupa. Taka kolej rzeczy występuje także na gruncie ewangelickim, chociaż w marginalnej skali. Urząd prezbitera – kapłana, księdza, pastora, występuje w prawie każdym Kościele, w końcu ktoś musi głosić kazania i sprawować sakramenty.

Czytaj więcej...

Jest rzeczą oczywistą, że Jezus zrewolucjonizował status kobiet. Uważał je za równoprawnych członków społeczności i zachęcał do studiowania Pisma Świętego. Zerwał w tej kwestii z judaizmem talmudycznym , który nie pozwalał kobietom uczyć się Bożego Słowa.

W tym kontekście bardzo istotne jest, że Jezus powierzył nadzór kościoła mężczyznom, a apostołowie wyznaczali na liderów w kościele wyłącznie mężczyzn. W rzeczy samej, Paweł stwierdza, że kobiety mają zachowywać milczenie w kościołach, być poddane i nie nauczać, ani nie posiadać autorytetu nad mężczyznami na stanowiskach przywódczych. Klemens Rzymski, pisząc w pierwszym wieku po Chrystusie, zwraca uwagę, że Jezus przekazał dokładne instrukcje swoim apostołom odnośnie tego, że tylko sprawdzeni mężczyźni powinni kontynuować sprawowanie Służby po śmierci apostołów (1 Klemensa 42: 1-4).

Czytaj więcej...

Previous Next

SZERSZY KONTEKST DOKTRYNALNY

Czy Nowy Testament zawiera bezpośrednie nauczanie na temat relacji między mężczyzną i kobietą, a urzędem służby? Odpowiedź na to pytanie brzmi jednoznacznie: tak. W rzeczywistości łatwo zauważyć, że urząd oraz podział urzędu w odniesieniu do mężczyzny i kobiety umieszczony jest w szerszym kontekście, z którego nie można wyrwać tych kwestii bez zrobienia z tegoż urzędu czegoś innego niż to, co znajduje się w Nowym Testamencie. Jeśli uważamy, że to, co mówi apostoł (np. w 1 Kor. 14:34 i 1 Tym. 2:12) to tylko nieformalne zalecenia zmierzające do usunięcia pewnych nieprawidłowości, a nie kierunek zewnętrznego porządku, to Nowy Testament nie zawiera żadnego nauczania dotyczącego urzędu i kobiet. Jednak taki pogląd nie jest spójny z materiałem, jaki prezentuje Paweł. Z tego, co utrzymuje apostoł, jasne jest, że nie stara się on rozwiązać jakiegoś przypadkowego konfliktu, ale przekazuje normatywne nauczanie na temat problemu i że on sam uważa, że jest to zagadnienie doktrynalne.

Czytaj więcej...

„The New Testament and the Ordination of Women” 

Kościół Luterański Australii zajął bardzo konkretne stanowisko w sprawie ordynacji kobiet do Świętej Służby. Tezy Porozumienia, stanowiące część Dokumentu Unii, stwierdzają krótko i bardzo kategorycznie:

Choć kobiety prorokinie były używane przez Ducha Bożego w Starym, jak i w Nowym Testamencie Kor. 14:34-35 i 1 Tym. 2: 11-14 zabraniają powoływania kobiet do urzędu służby publicznej mającej na celu głoszenia Słowa i sprawowanie Sakramentu. Ta apostolska zasada pozostaje nadal wiążąca dla całego chrześcijaństwa; bez uszczerbku, oczywiście, dla prawa kobiety do uczestnictwa w duchowym kapłaństwie, które to prawo nie pozostaje w żaden sposób upośledzone.

Czytaj więcej...