Osoby, które zastanawiają się nad prawdziwością chrześcijaństwa, często rozważają kwestie pustego grobu Jezusa i narodzenia z dziewicy. Tak jakby te dwa zagadnienia były w jakiś sposób porównywalne i równie ważne.
Nauka Mojżesza zawarta w Księdze Powtórzonego Prawa (Piątej Księdze Mojżeszowej) Pwt 4:44-11:32 ma za zadanie przedstawienie Prawa, które Bóg za pośrednictwem Mojżesza nadał ludowi Izraelskiemu. Uchwycenie właściwego podejścia do tego Prawa jest możliwe, gdy rzetelnie sprawdzi się znaczenie tekstu. Analizując jego strukturę, można wyznaczyć elementy kluczowe dla rozumienia całości. Zasadniczym motywem rozważanego fragmentu Pisma Świętego jest najważniejsze wydarzenie w historii Izraela – Teofania na Synaju.
Eliasz, pomimo że był jednym z największych proroków Izraela, nie był wolny od zmartwień. Analizowany tekst I Krl 19:1-8 opisuje jak pod wpływem groźby królowej skierowanej do niego po zabiciu za jego sprawą 500 proroków Baala, Eliasz ucieka na pustynię. Bóg odpowiada na jego potrzeby, co w pewnym stopniu można odnieść do wszystkich wiernych Mu ludzi znajdujących się w podobnej sytuacji.
Wszyscy chrześcijanie zmagają się z grzechem. Często zdarza się, że nawet względnie dojrzali chrześcijanie popełniają grzechy, o których myśleli, że zostawili je już dawno za sobą. Od nowa zmagają się z grzesznymi nawykami w myśli, mowie lub uczynkach. Oznacza to oczywiście, że muszą działać w umartwianiu uczynków ciała [Rz 8, 13].
Jednym z najtrudniejszych duchowych doświadczeń, z którymi mierzy się nieraz chrześcijanin, jest doświadczenie niewysłuchanej modlitwy. Niekoniecznie wiąże się to z dużym cierpieniem (choć czasem na pewno tak). Bardzo przejmujące jest natomiast poczucie niezrozumienia sytuacji – dlaczego stało się to co się stało?
