Opracowania i artykuły

    Jesteś tutaj:  
  1. Start
  2. Artykuły
  3. Opracowania i artykuły

Opracowania i artykuły

Pierwszym terminem wymagającym wyjaśnienia jest słowo "wysokokościelny". Pragnę zaznaczyć, że jest to kalka z języka angielskiego i słowa high church1. Termin ten oryginalnie oznaczał grupę wiernych i duchownych Kościoła Anglii, którzy w teologii i liturgii reprezentowali nurt tradycyjny, bliższy pobożności rzymskokatolickiej niż protestanckiej w stylu metodystów czy kalwińskiego skrzydła anglikanizmu, określanego mianem low church2. Celowo zdecydowałem się na użycie tego terminu, jako najlepiej oddającego istotę moich poglądów na luterańską liturgię, a ponadto jest to termin szerzej znany niż staroluteranizm czy luteranizm konfesyjny i jest używany praktycznie w każdym wyznaniu, także w Kościele rzymskokatolickim (FSSP czy SSPX). Nie jest łatwe wytłumaczenie istoty Kościoła Wysokiego w luterańskim, ortodoksyjnym rozumieniu, szczególnie że większość pojęć i sama istota pobożności luterańskiej została zdominowana przez różnego rodzaju nurty kalwińskie, zwłaszcza w Europie Centralnej czy w ostatnich latach także ewangelikalne. Nie jestem w stanie podać wyczerpującej i właściwej definicji owej "wysokokościelności", ale jestem w stanie wymienić przykładowe jej cechy, takie jak podkreślanie znaczenia kościoła widzialnego jako instytucji Bożej na ziemi, powołanej do zwiastowania Słowa Bożego i sprawowania Sakramentów, a także posiadanie sukcesji apostolskiej przez biskupów; wierność historycznej liturgii Kościoła, w tym wykorzystanie strojów liturgicznych takich jak biała alba, ornat, kapa, dalmatyka;  występowanie takich elementów liturgii jak procesja, litanie, podniesienie konsekrowanych postaci eucharystycznych; tradycyjne pojmowanie urzędu duchownego, najczęściej hierarchicznego w strukturze diakon-prezbiter-biskup; coniedzielne sprawowanie Sakramentu Ołtarza czy podkreślanie znaczenia pokuty, spowiedzi, w tym spowiedzi usznej oraz Absolucji.

Ignacy Antiocheński w Liście do Magnezjan wspomina o ludziach, którzy doszli do nowej nadziei i nie zachowują już szabatu, ale obchodzą Dzień Pański1. Znakomita większość chrześcijan uczestniczy w nabożeństwach w niedzielę i ten dzień traktuje jako wyjątkowy w całym tygodniu. Niektóre denominacje, zwłaszcza adwentyści, organizują jednak nabożeństwa w sobotę, powołując się na przykazanie Boże, które bezpośrednio nakazywało święcenie siódmego dnia tygodnia - szabatu [Wj 20, 8nn]. Czasem można spotkać się w internecie z zarzutami, że „zamiana” szabatu na niedzielę dokonała się za czasów cesarza Konstantyna na początku IV wieku. Nie jest to prawda. Dysponujemy jasnymi świadectwami z II wieku (jak choćby wspomniany list Ignacego), które wskazują, że chrześcijanie dużo wcześniej przestali wyróżniać siódmy dzień tygodnia.

Portal Konfesyjni Luteranie

Portal „Konfesyjni” został założony z inicjatywy wiernych Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w R.P. celem kultywowania czystości i prostoty wykładni Słowa Bożego zawartej w Księgach Symbolicznych a także rozbudzenia zachwytu nad starochrześcijańskimi korzeniami naszej liturgii, która wraz z sakramentem Wieczerzy Pańskiej, stanowi centrum religijnego życia Chrześcijan wyznania Ewangelicko - Augsburskiego.

Search