Kazanie wygłoszone podczas II Zjazdu Konfesyjnych 2021.
Łaska, miłosierdzie i pokój wam, od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa!
Podstawą do niniejszego kazania są teksty biblijne pochodzące z 2 Księgi Mojżeszowej 20,1-17, z Psalmu 19, z 1 Listu do Koryntian 1,18-31 oraz z Ewangelii Jana 2,13-22.
Módlmy się: Panie, niech słowa ust moich i nasze rozważanie znajdą u Ciebie upodobanie, o Panie, nasza Opoko i Odkupicielu. Amen.
Historia Jezusa wywracającego stoły bankierów obrazuje to, jak porządek w Świątyni Jerozolimskiej został wywrócony do góry nogami przez chciwych zwierzchników Izraela. Greckie słowo oznaczające wywrócić jest spotykane rzadko w tekstach biblijnych. W Nowym Testamencie pojawia się jeszcze tylko dwa razy, w listach pasterskich apostoła Pawła.
Po raz pierwszy Paweł stosuje je w Drugim Liście do Tymoteusza w drugim rozdziale, gdzie napomina swojego ucznia:
Utwierdzaj się w łasce, która jest w Chrystusie Jezusie [w. 1] (...) Unikaj pospolitej, pustej mowy, bo tych, którzy się nią posługują, prowadzi ona do coraz większej bezbożności. (...) Do nich należą Hymenaios i Filetos, którzy zeszli z drogi prawdy, twierdząc, że zmartwychwstanie już nastąpiło, i podważają (dosłownie: wywracają) wiarę niektórych. [w. 16-18]
Następnie w Liście do Tytusa w pierwszym rozdziale Paweł mówi swojemu synowi w wierze, aby karcił tych, którzy przeciwstawiają się prawdzie, gdyż całe domy skłócają (dosłownie: wywracają), nauczając tego, czego nie należy, dla niegodziwego zysku. [w. 11]
Jezus przywraca właściwy porządek w Świątyni i wskazuje nam dlaczego Słowo Boże jest cenniejsze, bardziej pożądane i życiodajne od złota – nie możemy zapracować na to co może być otrzymane tylko jako dar. Otrzymujemy Bożą łaskę tak jak żebrak otrzymuje jałmużnę. Dobry duszpasterz – taki jak opisany w listach Pawłowych – nieustannie będzie przypominał Bożemu Ludowi:
Gdzie jest wasz skarb, tam będzie i wasze serce.
Nie możecie służyć Bogu i mamonie, ponieważ:
1. Służenie temu, co jest środkiem do życia, staje się bałwochwalczym służeniem samemu sobie, oraz
2. Bóg, jako dawca życia, nie potrzebuje abyśmy Mu służyli. To Bóg służy nam; i tylko On może dać to czego z głębi serca pragniemy: pełnię życia. Życia, którego nie kupimy nawet za całą mamonę świata.
Oznacza to, że rzeczy, które zazwyczaj cenimy, nie są wcale najcenniejsze, ponieważ nie są życiodajne. Jeśli już, to prawo chciwości, nadanie zbytniej wartości stworzonym rzeczom zubaża życie.
Psalm 19 przypomina nam jak drogocenne jest Boże Prawo.
Cenniejsze niż złoto, niż mnóstwo szczerego złota.
Orzeźwia duszę.
Ubogaca biednego i mądrym czyni prostaczka.
Boże przykazania są słuszne. Są wartościowe dla wszystkich.
Nie zaślepiają chciwością, lecz oświecają oczy.
Nie powodują, że chciwi pobłażają sobie i umierają, ale sprawiają, że serce się raduje i żyje.
Boże Prawo jest czyste i trwałe, ponieważ przykazania PANA są całkowicie sprawiedliwe. Żaden złodziej ich nie ukradnie, żadna rdza nie może zniszczyć ich wartości.
Nasuwa się pytanie:
Jak to się stało, że te 10 życiodajnych przykazań mnie zabija, oskarżając mnie o moje złe postępowanie i czyniąc mnie (tego, dla którego były przeznaczone) zbędnym?
Paweł pisze w Liście do Rzymian 7, 13nn:
Czy więc to, co jest dobre, stało się dla mnie śmiercią? To niemożliwe! Grzech jednak – żeby się uwidocznił jako grzech – przez to, co dobre, sprowadza na mnie śmierć, aby przez przykazanie ujawnił całą swoją grzeszność. Wiemy przecież, że Prawo jest duchowe, ja zaś jestem cielesny, sprzedany w niewolę grzechu. Co bowiem robię, nie pojmuję, ponieważ nie dokonuję tego, czego chcę, ale czynię to, czego nienawidzę.
Co oznacza, że nawet bardziej pożądana niż prawo, które nas oskarża i zabija, jest obecność Boga w Jezusie Chrystusie, który uczy nas mądrości, daje nam zrozumienie, zbawia i zachowuje nas w JEDYNEJ prawdziwej wierze przyjmującej dar.
Zaś w Liście do Efezjan 4, 4-7 Paweł pisze: jedna jest nadzieja, do której zostaliście powołani. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, działa przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu też z nas została dana łaska według miary daru Chrystusa.
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co stanie się z wieloma kościołami, które usunęły Jezusa i jego łaskawość ze świątyni, a wprowadziły handel i bankierów? Boże, tutaj jest moją ciężko zarobiona ofiara dla Ciebie - mówią. Spójrz! Jak bardzo się poświęciłem! Zrób to i to dla mnie, a potem zostaw mnie w spokoju.
Zauważcie:
Bez obecności Boga w Chrystusie nie jesteśmy świętą świątynią Boga.
Bez Jezusa jesteśmy tylko pustymi łupinami.
Bez Emmanuela (Boga z nami i dla nas) nie ma zbawienia.
Tak więc wyświadczamy sobie przysługę, nie wypierając Chrystusa z chrześcijaństwa. Bowiem prawdziwe chrześcijaństwo jest ekonomią darów Bożych dla nas, która była możliwa dzięki największej wymianie wszech czasów: nasze grzechy za sprawiedliwość Jezusa. Jezus, źródło życia, jest naszą nagrodą, naszą rekompensatą, naszym dziedzictwem (życiem wiecznym) i On oddał swoje życie, abyśmy mogli je mieć.
Księga Wyjścia, 20 rozdział, wersety od 8 do 11, przypomina nam, że Bóg odpoczął od wszystkich swoich dzieł siódmego dnia. Tak jak Jezus spoczął w swoim grobie na początku szabatu. Ten dar dający odpocznienie oznacza, że jesteśmy Jego nowym stworzeniem przez Jezusa - abyśmy zawsze mogli z nim odpocząć.
Tylko stwórcze Słowo Boga, które stało się ciałem, może dać nam pokój, którego świat dać nie może - przez śmierć dla grzechu - aby zakończyć śmierć wieczną. Oznacza to, że działanie Słowa nie jest czymś co można włączyć i wyłączyć. Dotknąć raz na jakiś czas i odejść. Działanie Słowa jest skuteczne, ponieważ Jezus jest z nami zawsze aż do końca czasów.
Paweł pisze w Liście do Rzymian, w 6 rozdziale, w wersetach od 4 do 11:
Zostaliśmy więc pogrzebani z Nim przez zanurzenie w śmierć, abyśmy tak, jak Chrystus został wskrzeszony z martwych dzięki chwale Ojca, i my prowadzili nowe życie. Jeśli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni przez podobne zmartwychwstanie, wiedząc, że nasz stary człowiek został razem z Nim ukrzyżowany, żeby zostało zniszczone grzeszne ciało, tak abyśmy już nie służyli grzechowi. Kto bowiem umarł, jest wolny od grzechu. Jeśli zaś umarliśmy z Chrystusem, wierzymy, że i z Nim będziemy żyć, wiedząc, że Chrystus wskrzeszony z martwych już nie umiera i śmierć nad Nim nie panuje. To bowiem, że umarł, raz na zawsze umarł dla grzechu, to zaś, że żyje, żyje dla Boga. Tak i wy uważajcie siebie za umarłych dla grzechu, a żyjących dla Boga w Chrystusie Jezusie.
Najgłębszym pragnieniem duszy jest odpoczynek i pokój, a nie pieniądze. Pokojem mogą się radować tylko żyjący, umarli zaś nie mogą się niczym radować. Wartość odpoczynku jest pośrednio ukazana przez przykazania dane tym, którzy żyją w obecności żywego Boga.
Odpoczywanie w Jego obecności oznacza, że nie musimy kłamać ani o Bogu (2 Przykazanie) ani o sobie nawzajem (ósme przykazanie).
Wolni od kłamstwa, cieszymy się prawdą i możemy okazać posłuszeństwo wiarygodnej władzy (4 przykazanie).
A prawdziwe posłuszeństwo nie ogranicza życia. Wręcz przeciwnie, podnosi nas, przygniecionych ciężarem odpowiedzialności...
Błogosławiony odpoczynek, który to daje, oznacza, że jesteśmy wolni od zniewalającego pożądania (Szóste przykazanie), wściekłości (piąte przykazanie) i chciwości – one wszystkie pochodzą z fałszywego przekonanie, że życie zależy od dóbr materialnych.
Uwolnieni od tego niepokoju, nie mamy potrzeby by okradać innych (siódme przykazanie) i nie pożądamy tego, co posiadają inni (9 i 10 przykazanie).
Dziesięcioro przykazań pokazuje dlaczego nauka Boża jest bardziej pociągająca niż złoto. Mimo to nie potrafimy zdobyć się na wypełnienie Bożego Prawa. Może tego dokonać tylko krzyż Jezusa; a Dobra Nowina jest taka, że zostaliśmy z nim złączeni w chrzcie. W chrzcie zostaje nam przypisana wartość samego Jezusa.
Wciąż wiele tak zwanych kościołów uważa, że nauka o krzyżu brzmi głupio. Ale Paweł przypomina nam w lekcji z 1 Listu do Koryntian: Krzyż Jezusa jest głupotą – do czasu. Bowiem zmartwychwstanie Jezusa ujawnia mądrość Bożego głupstwa i moc Bożej słabości w ratowaniu nas. W jaki sposób? Poprzez wielką wymianę: nasze grzechy za sprawiedliwość Jezusa. Jezus wyniszczył samego siebie, aby nasza jedyna waluta przed Bogiem była silna: wiara w łaskę Bożą tylko przez Chrystusa.
Nauka o krzyżu Jezusa brzmi głupio i nie ma sensu, dopóki (1) śmierć nie ujawni całkowitej słabości mocy złota i (2) Jego zmartwychwstanie ujawni prawdziwą głębię naszego pragnienia:
Być dziedzicami wiecznych obietnic Boga.
Otrzymać Jego darmowy dar w Chrystusie Jezusie: życie wieczne.
Zmartwychwstanie Jezusa ujawnia bez cienia wątpliwości, że głupota Boga jest o wiele mądrzejsza od ludzi, a Jego słabość jest o wiele silniejsza niż ludzie. A zatem przyjdź do Boga, jak ta biedna, nędzna wdowa (Mk 12: 41-44), która dała wszystko, co miała, i wszystkie swoje boleści zamieniła na radość swojego zbawienia: Jezusa. Kiedy jesteśmy słabi, Jezus nas wzmacnia. Uniż się zatem przed Bogiem, ze względu na Tego, który uniżył się aż do śmierci na krzyżu za ciebie, a Bóg wywyższy cię razem z Nim i powie: ty też jesteś moim umiłowanym synem, ty także jesteś moją ukochaną córką.
W imieniu Jezusa. Amen.
A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, ten niechaj strzeże serc i myśli Waszych w Jezusie Chrystusie. Amen.
tłumaczenie: Grzegorz Żarnecki
