Rozważania w noc Bożego Narodzenia
„A z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak: Gdy Maria, jego matka, została zaślubiona Józefowi, zanim się zeszli, okazało się, że jest brzemienna z Ducha Świętego. Ale Józef, jej mąż, będąc sprawiedliwym i nie chcąc jej zniesławić, chciał ją potajemnie oddalić. A gdy o tym rozmyślał, oto anioł Pana ukazał mu się we śnie i powiedział: Józefie, synu Dawida, nie bój się przyjąć Marii, twojej żony. To bowiem, co się z niej poczęło, jest z Ducha Świętego. I urodzi syna, któremu nadasz imię Jezus. On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów. A to wszystko się stało, aby się wypełniło, co powiedział Pan przez proroka: Oto dziewica będzie brzemienna i urodzi syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, co się tłumaczy: Bóg z nami”.
Mt 1,18-23 [Uwspółcześniona Biblia Gdańska]
Kolejne Święta Bożego Narodzenia zastają nas w czasie historycznych przemian i dramatycznych wydarzeń. Wojna na Ukrainie trwa nadal, a los naszego wschodniego sąsiada pozostaje nierozstrzygnięty. Na Bliskim Wschodzie konflikt między Żydami a Palestyńczykami rozgorzał z nową siłą. Niedola wojny ogarnia również inne części globu, a niektóre z doniesień tak bardzo nam spowszedniały, że przyzwyczailiśmy się do zła, które dzieje się daleko od nas. Czasem z kolei niespodziewane tragedie gdzieś nieopodal przypominają nam jak straszne potrafią być skutki ludzkiego grzechu - myślę w szczególności o niedawnych ofiarach strzelaniny w Pradze.
W czasach pełnych niepokoju Bóg nie obiecuje nam, że nasze utrapienia po prostu znikną. Zamiast tego zapewnia nas, że jest „Bogiem z nami”, który przeprowadzi swój lud przez najtrudniejsze zmagania. Kościół w czasie zawieruchy nie zostaje wyniesiony ponad doczesne niebezpieczeństwa. Zamiast tego staje się światłością świata [Mt 5,14], która wskazuje pogrążonemu w ciemności stworzeniu na Chrystusa.
W początku Ewangelii Mateusza Józef otrzymuje od anioła doniosłe poselstwo - syn, którego urodzi Maria, „zbawi swój lud od jego grzechów”. Ewangelie synoptyczne zasadniczo nie przekazują nam bezpośredniego stwierdzenia w rodzaju „Jezus jest Bogiem”. Zamiast tego posługują się licznymi aluzjami i sugestiami, które wskazują, że Jezus w wyjątkowy sposób ucieleśnia Boże działanie i obecność. Słowa anioła skierowane do Józefa stanowią echo psalmu 130: „U PANA bowiem jest miłosierdzie i u niego obfite odkupienie. On sam odkupi Izraela ze wszystkich jego nieprawości”. Bóg sam odkupi Izraela - swój lud - ze wszystkich jego grzechów. Święta Bożego Narodzenia wskazują, że to niezwykłe Boże odkupienie realizuje się poprzez Wcielenie. W Jezusie Bóg daje ratunek Izraelowi, którego zasięg nie ogranicza się etnicznie, ale obejmuje wszystkich, którzy z wiarą pragną być posłuszni Chrystusowi [Rz 2,28n].
Właśnie przez to, że Jezus ratuje Izraela od grzechów, zasadne jest nazwanie Go imieniem Emmanuel. Wykonuje dzieło, które należało wyłącznie do Boga, tak więc w Jezusie Bóg prawdziwie jest z nami. Proroctwo Izajasza [Iz 7,14] realizuje się nie poprzez nadanie dziecku imienia po narodzinach, ale poprzez wyznanie wiary pierwszych chrześcijan, którzy dostrzegli, że Jezusa można określić mianem Emmanuela.
Kiedy mówimy, że Jezus jest Zbawicielem, to w naturalny sposób narzuca się pytanie - od czego tak właściwie On nas ratuje? Odpowiedź na to pytanie mogłaby poruszyć różne wątki, jednak Ewangelista Mateusz wskazuje nam, że podstawowym ratunkiem jest ratunek od naszych własnych grzechów. Sami jesteśmy autorami zła (nawet jeśli nie tak spektakularnego jak zbrodnie wojenne) i potrzebujemy zmiany myślenia (metanoia), która jest nam dana w Jezusie (por. Dz 5,31). Potrzebujemy jej nie tylko indywidualnie, ale też jako społeczność, bo to w społeczności chrześcijanie dają świadectwo światu.
W te Święta Bożego Narodzenia życzę wszystkim Czytelnikom Konfesyjnych pokoju płynącego z zaufania w dzieło Jezusa, przemiany myślenia w tych wszystkich sferach życia, gdzie trapi nas nasz grzech, i miłości, po której ludzie poznają, że jesteśmy Jego uczniami [J 13,35]. Wesołych Świąt!
